Autor: Stanislaw Sinicki

Zmarszczki to nieestetyczne linie, występujące na całym ciele, ale szczególnie na twarzy te linie dodają lat i szpecą. Kobiety na całym świecie stosują różne środki by się ich pozbyć. Coraz częściej decydują się na zabiegi medycyny estetycznej. Jednym z nich jest zabieg wypełniania zmarszczek kwasem hialuronowym. Kwas hialuronowy wstrzykiwany w miejsca powstania zmarszczek likwiduje wgłębienia, wypełnia je, napręża skórę oraz uelastycznia włókna kolagenowe i elastylowe. Kwas hialuronowy daje natychmiastowe i długotrwałe efekty (do 1,5 roku), jest bezpieczny, ponieważ jest biokompatybilny.

Miejsca zastosowania kwasu hialuronowego na twarzy:

• poziome zmarszczki czoła
• zmarszczki gładzizny
• linie brwi
• zmarszczki okołooczodołowe
• dolina łez
• nos
• policzki
• fałdy nosowo-wargowe
• kontur ust i usta
• zmarszczki śmiechowe
• broda

Wypełnianie zmarszczek kwasem hialuronowym staje się coraz bardziej popularne wśród Pań, które pragną zachować młody wygląd nie tylko twarzy, ale i innych okolic ciała.

Toksyna botulinowa stosowana w medycynie jest od lat, lecz nadal są odkrywane jej nowe zastosowania, od niedawna nabiera popularności zabieg z jej wykorzystaniem w leczeniu nadmiernej potliwości (hyperhydrozy)

Jakie są efekty zabiegu leczenia nadmiernej potliwości toksyną botulinową?

Efektem zabiegu jest znaczna redukcja wydzielania potu. Dodatkowym efektem jest redukcja nieprzyjemnego zapachu związanego z nadmiernym poceniem się.

Czy każdy moży pozbyć się nadmiernej potliwości dzięki toksynie botulinowej?

Zabiegowi może poddać się każdy, kto chce zmniejszyć naturalną potliwość, nie tylko osoby cierpiące na patologiczną nadpotliwość. Często temu zabiegowi poddają się osoby, dla których nienaganny wygląd jest niezbędny w kontaktach z klientem czy publicznością. Zabiegpozwala nie tylko pozwala uwolnić się od widocnych plam potu na ubraniu,  ale także od przykrego zapachu związanego z wydzielaniem potu.

Które części ciała można poddać zabiegowi?

Zabiegowi z wykorzystaniem toksyny botulinowej można poddać praktycznie każdą część ciała, gdzie pocenie się jest niepożądane.

Jakie są przeciwwskazania?

– kobiety w ciąży i karmiące piersią

– osoby cierpiące na miastenia gravis oraz zespół Lamberta-Eatona

Jakie są skutki uboczne zabiegu z wykorzystaniem toksyny botulinowej?

Jedynie w przypadku zabiegu na dłoniach odnotowano przypadki przejściowego osłabienia siły mięśni.

Zablokowanie gruczołów potowych (na tym polega działanie toksyny botulinowej w leczeniu nadpotliwości) nie wpływa na funkcjonowanie ludzkiego organizmu, nie ma też ryzyka kompensacyjnego wzrostu potliwości skóry w innych obszarach.

O tym jak wygląda zabieg można dowiedzieć się na wizycie konsultacyjnej.

Zapraszam do rejestracji telefonicznej  pod numerem 788 733 654

   Penis stanowi organ, któremu mężczyźni poświęcają najwięcej uwagi. Według danych statystycznych aż 79,4% mężczyzn chciałoby, by ich penis był dłuższy, niewiele mniej (77,8%) panów życzyłoby sobie, by ich przyrodzenie było grubsze. Dodatkowo niemal 80% mężczyzn uważa, że rozmiar penisa ma znaczenie dla kobiety. Potwierdza to raport, opublikowany przez „The Journal of Sexual Medicine”: 40% z 323 szkockich studentek, które wzięły udział w przeprowadzonym badaniu, zadeklarowało, że dla osiągnięcia przez nie orgazmu pochwowego penis ich partnera powinien być dłuższy od 15,5 cm. Również panie, przebadane przez firmę Durex Condoms przyznają, że rozmiar ma znaczenie: aż 67% z nich było niezadowolonych z wielkości członka partnera. Średnia długość penisa wśród Europejczyków wynosi 12,9-15 cm, przy czym różne źródła podają inne dane: według danych, opublikowanych w International Journal of Impotence Research w grudniu 2000 roku, średnia długość prącia wynosi 13,6 cm, natomiast badania, przeprowadzone w 2001 roku przez LifeStyles Condoms na 300 mężczyznach wskazują średnią na poziomie 14,9 cm.
Dzięki rozwojowi medycyny estetycznej powiększanie penisa stało się możliwe mniej inwazyjne niż dotychczas, wielu mężczyzn ma obawy przed chirurgiczną interwencją w ich męskość. Coraz większą popularnością cieszą się zabiegi powiększania penisa przy pomocy kwasu hialuronowego.

Zabieg powiększania penisa kwasem hialuronowym pozwala na zwiększenie długości penisa średnio o 1-3 cm oraz pogrubienie go o 2-5 cm (efekt końcowy zależy m.in. od pierwotnej wielkości penisa). Przeprowadza się go przy użyciu preparatów żelowych na bazie kwasu hialuronowego, który jest substancją  w pełni biokompatybilna, co wynika z faktu, że kwas hialuronowy naturalnie występuje w naszym ciele. Dzięki temu możliwe jest osiągnięcie natychmiastowych i w pełni przewidywalnych efektów. Jednakże kwas hialuronowy jest także biodegradowalny, co oznacza, że efekty zabiegu nie są trwałe – u większości pacjentów utrzymują się przez okres 1-2 lat. By przedłużyć efekt estetyczny po roku można przeprowadzić ponowny zabieg korygujący. Warto także wiedzieć, że iniekcja kwasu hialuronowego stymuluje produkcję własnego kolagenu w komórkach prącia, dlatego w większości przypadków nawet po całkowitym wchłonięciu się preparatu penis pod względem rozmiaru nie wraca do stanu wyjściowego.

Jak przebiega zabieg?

Zabieg wykonuje się w warunkach ambulatoryjnych w znieczuleniu miejscowym, dzięki czemu jest dla pacjentów prawie bezbolesnym. Procedura trwa ok. 30 minut. Efekt zabiegu jest natychmiastowy. Zabieg nie powoduje upośledzenia erekcji.

  
Postępowanie po zabiegu

Po zabiegu zaleca się rezygnację z aktywności seksualnej i intensywnego wysiłku fizycznego przez okres 2-4 tygodni, masowanie penisa oraz noszenie obcisłej bielizny wg zaleceń lekarza wykonującego zabieg.

  Osocze bogatopłytkowe (PRP – platelet rich plasma) jest koncentratem płytek krwi w nieiwlkiej ilości osocza. Pozyskuje sie w procesie wirowania krwi pobranej od pacjenta tuż przed zabiegiem. Aktywne trombocyty zawarte w osoczu wydzielają ważne dla regeneracji komórek czynniki wzrostu, czyli podany preparat PRP stymuluje procesy naprawcze w organizmie miejscowo w miejscu podania w przeciwieństwie do sterydów często wykorzystywanych w leczeniu urazów, które działają szybko, zmniejszają objawy tuż po podaniu, lecz hamują procesy naprawcze.
Zastosowanie autologicznego preparatu PRP znajduje miejsce wszedzie gdzie chcemy pobudzić naturalne procesy regeneracji w organizmie czy to chcemy pozyskać efekt odmładzania stosując go w medycynie estetycznej na skórze czy w medycynie urazowej wstrzykując do- i okołostawowo.

   
 
Wskazania do stosowania PRP w ortopedii:

– zespoły bólowe kręgosłupa

– zespoły przeciążeniowe stawów

– uszkodzenia i ubytki chrząstki stawowej

– zapalenie kaletki przedłokciowej, przedkolanowej

– zmiany przeciążeniowe, takie jak łokieć tenisisty, łokieć golfisty, kolano skoczka i td.

– entezopatii ścięgna Achillesa, rozcięgna podeszwowego (ostrogi piętowej) i in.

  

Zabieg zazwyczaj trwa kilkanaście minut i jest minimalnie bolesny. Stosowanie PRP jest procedurą powtarzalną i najlepsze efekty się osiąga po 2-3 procedurach w kilkutygodniowych odstępach.

   
 

  
Kwas hialuronowy jest preparatem najcześciej stosowanym w medycynie estetycznej wypełniaczem. Ponieważ występuje on w organizmie człowieka, jest bezpieczny i nie wywołuje reakcji alergicznych. Wiąże cząsteczki wody w skórze i łączy włókna strukturalne w skórze właściwej, odpowiada za jej nawilżanie, sprężystość i gładkość. Z wiekiem w organizmie występuje coraz mniej kwasu hialuronowego i to jest jedna z przyczyn powstawania zmarszczek, utraty jędrności skóry. W zależności od gęstosci kwasu hialuronowego pozyskiwanego biotechnologicznie jest on wykorzystywany w różnych zabiegach medycyny estetycznej

– mezoterapii igłowej

– wypełnianiu zmarszczek i bruzd

– wypełnianiu różnych okolic ciała, m.in. warg

                  

Wypełnianie ust kwasem hialuronowym jest zabiegiem niemal bezbolesnym, ale może się wiązać z pewnym dyskomfortem. Preparaty na bazie kwasu hialuronowego są podawane poprzez wstrzyknięcia cienką igłą po uprzednim znieczuleniu specjalnym znieczulającym kremem. Efekty zabiegu pojawiają się niemal natychmiast.

Jak to działa?

Po wstrzyknięciu preparatu zawierającego kwas hialuronowy on wiąże wodę i zwiększa objętość wybranej okolicy (kontur, czerwień wargowa). Efekty utrzymują się 8-12 miesięcy i zależą m.in. od rodzaju skóry i trybu życia. Efekt prawidłowego zabiegu nie powinien być zbyt widoczny, chyba że pacjent ma takie życzenie. 

Działania uboczne

-obrzęk

– zasinienie/zaczerwienienie w miejscu iniekcji

– świąd

– nadmierna reakcja na dotyk

Objawy te zazwyczaj ustępują samoistnie w ciągu 1-2 dni po wstrzyknięciu preparatu.

                                               
Przeciwwskazania

-ciąża

-laktacja

-choroby autoimunologiczne

-uczulenie na kwas hialuronowy

-czynna opryszczka

Przykładowy wygląd ust po modelowaniu preparatem zawierającym kwas hialuronowy

  

   Szczelina odbytu to linijne pęknięcie lub owrzodzenie kanału odbytu, które powstaje na skutek mechancznego uszkodzenia w przebiegu zaparć lub biegunek. 
Szczeliny odbytu dzielą się na ostre (świeże uszkodzenia) i przewlekłe – zmiany które nie wygoiły się w okresie 6. tygodni.

Rozpoznanie

Podstawą rozpoznania są objawy kliniczne. Zebranie wywiadu i badanie proktologiczne pozwalają na postawienie diagnozy.

Główne objawy kliniczne:

– silny ból w kanale odbytu związany z defekacją, który trwa od kilku minut do kilku godzin po oddaniu stolca

– obecność żywoczerwonej krwi na stolcu lub papierze toaletowym

– świąd odbytu

– pojawienie się wydzieliny z odbytu

Badanie proktologiczne wykazuje bolesność oraz obecność pęknięcia śluzówki w kanale odbytu w przypadku świeżej szczeliny.

Przewlekła szczelina cechuje się :

– brzeżnym fałdem skóry

– podłużnym owrzodzeniem o uniesionych brzegach

– obecnością stwardniałych włókien mięśnia zwieracza wewnętrznego odbytu w dnie szczeliny

– przerośniętą brodawką okołoodbytniczą w linii grzebieniastej kanału odbytu

   
Leczenie

Leczenie zachowawcze obejmuje stosowanie preparatów zawierających nasienia babki (ISPAGUL), środki zmniejszające napięcie mięśnia zwieracza węwnętrznego kanału odbytu (Nitrocard żel, 0,2% maść nitroglicerynowa, toksyna botulinowa 

  , blokery kanału wapniowego), nasiadówki w temperaturze ok. 40 st.

  

Toksyna botulinowa jest silnym inhibitorem uwalniania acetylocholiny z zakończeń nerwowych odpowiedzialnej za skurcz mięśni szkieletowych.Wstrzyknięcie toksyny botulinowej powoduje znaczne zmniejszenie napięcia zwieracza wewnętrznego kanału odbytu i sprzyja zagojaniu się szczeliny odbytu. Może być stosowana jako podstawowy preparat w leczeniu szczeliny odbytu, ale zwykle zalecana jest przy nieskutecznym leczeniu Nitrogliceryną lub przy nawrocie.

Toksynę botulinową wstrzykuje się do zwieracza wewnętrznego po obu stronach szczeliny. Działanie uboczne: u około 7% pacjentów dochodzi do przejściowego nietrzymania gazów.

Skuteczność: pełne wyleczenie jest obserwowane u około 75%-90% pacjentów  w okresie ok. 2 mies. po podaniu.

Pomocniczo w leczeniu szczeliny odbytu stosuje się również kwas hialuronowy.

W niniejszym artykule celowo pominąłem leczenie chirurgiczne (operacyjne).

Dlaczego warto usuwać guzy skóry chirurgicznie?

Tylko takie postępowanie pozwala na dokładne badanie czy zmiana chorobowa nie jest guzem złośliwym czyli rakiem.

  
RAK SKÓRY. Przyczyny.
ekspozycja na słońce, szczególnie na promienie UV

narażenie na działanie środków chemicznych, takich jak arsen, węglowodory, herbicydy, środki grzybobójcze, pochodne ropy naftowej, syntetyczne środki przeciwmalaryczne

palenie tytoniu (rak wargi)
przewlekłe miejscowe drażnienie skóry (przetoki, przewlekły zastój żylny)
zaniki skóry
rogowacenie starcze
   
   
Objawy kliniczne

Rak podstawnokomórkowy (carcinoma basocellulare, basalioma, BCC)

Nowotwór złośliwy, bardzo rzadko dający przerzuty, przy czym naciekając miejscowo tkanki, może być przyczyną rozległych zniszczeń.

Lokalizacja: skóra twarzy, powyżej linii łączącej kąt ust z uchem (90%) oraz szyja i grzbiety dłoni, 
Objawy: małe, twarde, połyskliwe, przeświecające guzki o barwie kości słoniowej; po upływie kilku miesięcy na obwodzie ogniska nowotworowego tworzy się błyszczący, perełkowaty wał z widocznymi, rozszerzonymi naczyniami (teleangiektazje) na powierzchni a w jego części tworzy się owrzodzenie pokryte strupem.

Rak kolczystokomórkowy (carcinoma spinocellulare, SCC)
Jest drugim co do częstości występowania rakiem skóry oraz najczęstszym nowotworem okolic przejściowych pomiędzy skórą a błonami śluzowymi. Rak ten wywodzi się z komórek warstwy kolczystej naskórka, może powstać na skórze niezmienionej lub w obrębie wcześniej istniejących ognisk rogowacenia słonecznego i rogowacenia białego.

Lokalizacja: w większości przypadku rozwija się w obrębie odsłoniętych części ciała (na skórze głowy, szyi, tułowia i kończyn a także w obrębie skóry narządów płciowych).

Objawy: obraz kliniczny jest zróżnicowany i zależy od umiejscowienia. Najczęściej rak kolczystokomórkowy przyjmuje postać czerwonej grudki lub tarczki o złuszczającej się lub pokrytej strupami powierzchni. W późniejszym okresie zmiana może przyjąć postać guzka o brodawkującej powierzchni, której może towarzyszyć świąd, krwawienie i ból. Rak kolczystokomórkowy może dawać przerzuty (2% – 20% wszystkich SCC) do regionalnych węzłów chłonnych oraz przerzuty odległe do kości, mózgu i płuc.

Leczenie chirurgiczne

Podstawowym sposobem leczenia raka skóry jest chirurgiczne usunięcie guza zarówno postaci wczesnych jak i zaawansowanych. Usunięcie guza powinno zostać wykonane z marginesem zdrowych tkanek wokół guza.

  

Przebieg zabiegu usunięcia zmiany skórnej

Przed zabiegiem omawiane są szczegóły zabiegu oraz postępowanie po nim. Większość zabiegów wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym, dzięki czemu są one bezbolesne lub jest to ból o małym natężeniu. Po wycięciu chirurgicznym z reguły zakłada się szwy i opatrunek, które są zdejmowane po 5-14 dniach po zabiegu. 
W przebiegu pooperacyjnym z reguły pacjenci wymagają bardzo niewielkich dawek leków przeciwbólowych. Rana po zabiegu może boleć przez 1-2 h gdy ustąpi działanie środków znieczulających. Ból ten jest niewielki i do jego likwidacji można zastosować preparat przeciwbólowy (np.APAP, IBUM itp.). Przez kilka dni po zabiegu należy unikać naciągania skóry w miejscu zabiegu, gwałtownych ruchów i moczenia opatrunku. Blizna początkowo będzie widoczna, ale po pewnym czasie zblednie i zmniejszy się. Ważne jest aby przez 6 miesięcy jej nie opalać. Niemożliwe jest wycinanie, usuwanie zmian skórnych bez pozostawienia śladu. Wielokrotnie jest to tylko mało widoczny ślad. Ale w niektórych miejscach mogą powstawać „mało atrakcyjne” blizny. Wymaga to dokładnego omówienia z lekarzem przez zabiegiem.

Rokowanie

W przypadku raka podstawnokomórkowego, który praktycznie nie daje przerzutów odległych uzyskuje się 100% wyleczeń. W przypadku raka kolczystokomórkowego 5-letnie przeżycie wynosi około 90% i zależy głównie od stopnia zaawansowania i skuteczności pierwotnego leczenia radykalnego a w przypadkach w których doszło do przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych 5-letnie przeżycie wynosi 70%, a gdy obecne są przerzuty odległe – 30%.

Czym jest zespół stopy cukrzycowej (ZSC)?

ZSC to jedno z najbardziej traumatyzujących przewlekłych powikłań cukrzycy – jest to infekcja, owrzodzenie i/lub destrukcja głębokich tkanek w połączeniu z zaburzeniami neurologicznymi oraz chorobami naczyń obwodowych w różnym stopniu zaawansowania, w kończynach dolnych poniżej kostki u chorych na cukrzycę.

  
Kogo dotyczy ZSC?

Na świecie wg International Diabetes Federation w 2011 roku na cukrzycę chorowało 366 mln ludzi. W Polsce na tę chorobę w 2011 roku było dotkniętych 2 800 000 Polaków. Ryzyko wystąpienia ZSC u chorych na cukrzycę w ciągu ich życia wynosi 25%.

  

Zewnętrzne czynniki ryzyka ZSC

– minimalne powtarzające się mechaniczne uszkodzenia (nacisk na podeszwy, niewygodne uciskające obuwie; bieganie, zbyt intensywne spacerowanie);

– uszkodzenia termiczne (moczenie w gorącej wodzie, odmrożenia);

-zabiegi kosmetyczne (obcinanie paznokci,uszkodzenie modzeli);

-niedostateczna wiedza o cukrzycy;

-palenie tytoniu;

-zaniedbania higieniczne.

   
 Podział ZSC:

– typ niedokrwienny ZSC

– typ neuropatyczny ZSC

– typ mieszany ZSC (neuropatyczny-niedokrwienny)

Badanie pacjenta z ZSC

  

Obejmuje badanie podmiotowe i przedmiotowe, badanie czucia nacisku monofilamentem 10 g, czucia temperatury tiptermem, czucia wibracji kamertonem;  ocenę wyników laboratoryjnych jak i również  badanie obrazowe, tj USG duplex. 

Leczenie

Terapia ZSC wymaga jednoczasowego postępowania w zakresie owrzodzenia, jak i ogólnoustrojowego.

Leczenie owrzodzenia obejmuje zwalczanie infekcji, różne metody oczyszczania rany oraz dobór odpowiedniego opatrunku.

  
Wczesne wykrycie i prawidłowe postępowanie w zespole stopy cukrzycowej pozwala często uratować kończynę. 

ZSC to nie wyrok!

  

Entezopatia rozcięgna podeszwowego to jedna z najczęstszych przyczyn dolegliwości bólowych okolicy pięty u dorosłych.

Ostroga piętowa jest niczym innym jak zwyrodnieniem przyczepu piętowego rozcięgna podeszwowego

Przyczyny:

– mikrourazy, prowadzące do degeneracji tkanek

– starzenie się

– przeciążenie związane z nadwagą i inne.

Metody leczenia można podzielić zasadniczo na dwie grupy – zabiegowe i zachowawcze.

W leczeniu zachowawczym z dobrym efektem stosuje się osocze bogatopłytkowe (PRP), efekt działania którego jest związany z pobudzaniem procesów regeneracji.

Zalety terapii PRP

– małoinwazyjność

– bezpieczeństwo

– powtarzalność

Zapytaj o zabieg z osoczem bogatopłytkowym tel. 788 733 654

  Zakrzepica splotu okołoodbytowego (zakrzep, krwiak brzeżny) to łatworozpoznawalna przypadłość proktologiczna, lecz nie zawsze prawidłowo leczona.
Objawy:

– nagły silny ból w okolicy odbytu 

– wyczuwalny sino-fioletowy bolesny guzek 

   

 Przyczyny:

– długotrwałe siedzenie

– nadmierny wysiłek fizyczny

– zaparcia 

Leczenie polega na jaknajszybszym opróżnieniu krwiaka, przynosi to natychmiastową ulgę pacjentom. Zabieg ten jest wykonywany w znieczuleniu miejscowym w warunkach ambulatoryjnych.