Czym są hemoroidy (guzki krwawnicze)?
Guzki krwawnicze – to są jamiste sploty naczyniowe, położone podśluzówkowo w dolnej części bańki odbytnicy i w kanale odbytu.
Służą one do utrzymywania szczelności odbytu, szczególnie dotyczy to gazów. Mają formę wypukleń błony śluzowej do wewnątrz i składają się głównie z połączeń tętniczo-żylnych
(dlatego krwawienie z guzków hemoridalnych jest cechuje się pojawieniem jasnej „tętniczej” krwi).
W warunkach prawidłowych rozróżnia się trzy guzki krwawnicze: na godzinach tarczy zegara 3., 7., 11.
Czym jest choroba hemoroidalna?
O chorobie hemoroidalnej mówimy gdy dochodzi do patologicznego powiększenia guzków krwawniczych (hemoroidów). Jest to najczęściej występujące schorzenie proktologiczne. Cierpi na tę chorobę ponad 50 % ludzi po 40. roku życia.
Główne objawy choroby hemoroidalnej:
– krwawienie z guzków (najczęściej podczas lub bezpośrednio po oddawaniu stolca)
– uczucie niepełnego wypróżniania podczas oddawania stolca
– świąd
– pieczenie
– ból w okolicy odbytu
Najczęstsze przyczyny prowadzące do rozwoju choroby hemoroidalnej:
– dieta (pikantna, ubogobłonnikowa, bogata w używki, prowadząca do zaparć)
– predyspozycje genetyczne
– nadużywanie alkoholu, niedostateczna ilość wypijanych płynów
– długotrwałe pozostawanie w bezruchu
– siedząca praca
– niektóre schorzenia przewlekłe, takie jak niewydolność krążenia, marskość wątroby
– ciąża
Metody leczenia choroby hemoroidalnej
W zależności od stadium zaawansowania, zaangażowania pacjentów leczenie może się różnić. Ważną rolę ma również aspekt ekonomiczny. Na początkowych etapach choroby prawie zawsze jest leczona zachowawczo, lecz stosowanie leków w postaci czopków czy też środków doustnych często likwidują jedynie objawy, lecz nie pozbawiają przyczyny ( działanie leków przeciwbólowe, przeciwzapalne). Choroba hemoroidalna może trwać lata a nawet dekady, przechodząc ewolucje do zaawansowanych stadiów, gdy leczenie zachowawcze nie wydaje się wystarczającym.
W chirurgii klasycznej najczęściej wykonywaną operacją w warunkach bloku operacyjnego wciąż pozostają metody Milligan-Morgan i Ferguson. Są to metody polegające na usunięciu chorobowo zmienionych guzków krwawniczych przy pomocy tradycyjnego instrumentarium (skalpel, nożyce i td.), związane są z kilkudniowym pobytem w szpitalu, znieczuleniem, stosowaniem często dość mocnych środków przeciwbólowych w okresie pooperacyjnym.
Z rozwojem we współczesnej chirurgii stosowane są metody mniej inwazyjne, często stosują się procedury ambulatoryjne w mniej stresujących pacjenta warunkach. Jedną z takich metod jest skleroterapia guzków krwawniczych. Nie jest to metoda nowa, bo znana jest od około 200 lat, zmieniały się w tym czasie jedynie środki do obliteracji.
Opis metody.
Skleroterapia guzków krwawniczych polega na wstrzyknięciu środka obliterującego w warstwę podśluzówkową u podstawy guzka, co wywołuje miejscowy stan zapalny i wtórne zwłóknienie guzka krwawniczego.
Zabiegi wykonywane są ambulatoryjnie.
Pacjent powinien być ustawiony w pozycji kolankowo-łokciowej, na brzuchu lub na boku z nogami przywiedzionymi do klatki piersiowej. Technika zabiegu polega na wprowadzeniu do kanału odbytu anoskopu ze specjalnym kanałem dla igły iniekcyjnej. W okolicę podstawy guzków krwawniczych podśluzówkowo wstrzykiwany jest 3% polidokanol w objętości 0,5-1 ml. W miejscu wstrzyknięcia widoczne jest zwykle zblednięcie błony śluzowej. Ewentualne krwawienie w miejscu wstrzyknięcia ustępuje najczęściej po zastosowaniu krótkotrwałego ucisku.
Zabiegi są bezbolesne, pacjenci odczuwają najwyżej dyskomfort.
Wskazania do skleroterapii guzków krwawniczych
Wskazaniem do zastosowania skleroterapii jest średnio zaawansowany okres choroby hemoroidalnej.
Przeciwwskazaniem do skleroterapii jest jedynie uczulenie na środek obliterujący.